Gedachten over de dood
Gedachten over de dood.
Tijdens de expositie ‘Eros & Thanatos’ geef ik mijn kijk op de dood in de vorm van objecten en textiele werken.
Één werk is de wade waarin ik gehuld zal worden wanneer ik gestorven ben. Bij het maken van de wade heb ik gebruik gemaakt van natuurlijke materialen. Ongebleekte katoen, molton, gevilte schapenwol en afdrukken van herfstblad met bladeigen pigmenten. Het resultaat is een zacht omhulsel dat warm aanvoelt. Ik kies voor deze wade omdat ik opgebaard wil worden zoals ik geleefd heb: met liefde voor de natuur en zonder de beperking van een hokje.
Een bezoeker vraagt of ik bang ben voor de dood. Ik antwoord ontkennend. Ik zie de dood eerder als een vriend die mijn leven lang met me meeloopt; op afstand zolang ik ‘m niet nodig heb en als mijn tijd gekomen is, reikt ‘ie mij de hand. De dood is een onvermijdelijk gegeven dus ik kan er maar beter mee ‘on speaking terms’ zijn.
Daarmee ontken ik allerminst het verdriet dat je overmeestert wanneer een geliefde gestorven is. Een dergelijk groot gemis verdient het om gevoeld te worden en hoe dat is weet ik uit eigen ervaring. Ooit schreef ik
Letters vormen woorden
en zinnen scheppen orde
een zee van ruimte openbaart zich
totdat weer een golf van verdriet aan komt rollen
ik wil verder; het verdriet voorbij zijn
ver voorbij verdriet dat mij de weg verspert
ik kan er niet omheen en willen houdt me tegen
als tijd en tranen het doen slijten
dan mag ik huilen, de tijd nemen, rouwen
daarna krijg ik de kracht
als van een groot rood vliegend paard
dat me optilt en meeneemt - ver voorbij verdriet.
Ik voel me dankbaar dat ik door beeldende expressie uiting kan geven aan wat van binnen leeft en als het aan mij ligt blijf ik dat doen totdat het tijd is voor mijn wade.